سلام

هیچی از این بدتر نیست که آدم توی فاصله 1 ساعت همه چیزشو توی تاکسی جا بزاره . و اصلا ندونه چیکار باید بکنه

ولی از اینکه اینهمه در خاطراتت گم شده بودم .

از اینکه با یادآوری بودنهات  قسمتی از دنیامو از دست دادم . خوشحالم

از اینکه به طرف صدات رفتم و پیدات نکردم . ناراحت

از تاکسی پیدا شدم و به طرف صدات رفتم بدون اینکه حواسم به کیف و وسایلم باشه.  وقتی نزدیک خونه شدم . دیدم من دستم خالی نبود تا حالا . پس وسایلم کوش؟

ولی بازم فدای سرت

فدای یه مشت از اون همه خاک سردی که 320 روز هست که  روت ریختن ....

الان حس میکنم  تو رو

اون لحظه که از همه چیزهایی که داشتی چشم پوشیدی و رفتی  ...

دارم درکت میکنم ....

یکباره آدم همه چیزو از دست بده خیلی سخته . ولی نمیدونم چرا من اصلا  ناراحت نیستم . اصلا نگران نیستم .

شاید تو هم فکر کنی من  تبدیل شدم به یه آدم .  سرد . بیروح . عصبی و دیوونه ولی این فکر هم برام مهم نیست

من فقط . با هر نفس یه قدم به او نزدیک میشم . فقط این مهمه  .... آخه من او ندارممممممممممممممم

خدایااااااااااااااااااااااااا  مرگم آرزوست ..........

من کامنت نمیخوام . فقط برای شادی روحش یه فاتحه  . لطفا